کلمه خلیل از ماده خَلّۀ (بفتح اول و فتح وتشدید دوم) است، که بمعنای احتیاج و فقر است، حقیت معنای خلیل عبارت است از شخص نیاز مند و محتاج وفقیر، چون حضرت ابراهیم با نهایت در جه عفت و استغنای نفس بود و از دیگران منقطع شده و تنها بسوی پروردیگار متعال متوجه شده بود. به این جهت لقب خلیل را به او دادند،
(احتجاج طبرسی ص 36)
هرچند حادثه عا شورا دارای عوامل متعددند، اما اسا سی‌ترین عامل حادثه عا شورا کنار گذاشتن، وصیت پیامبر و سنت پیامبر عظیم‌الشأن، وقتی رسول خدا (ص) فرمود: «هلم أکتب لکم کتاباً لا تضلوا بعده»؛ بیاورید (کاغذ و قلم) تا من براى شما چیزى بنویسم که پس از آن ابداً گمراه نگردید.
مظلومیت همه انبیاء به خاطر ظلم ستیزی و مخالفت با جباران و ستم پیشگانی که برای حقوق انسانها ارزشی قائل نبودند و جز کشتار و خونریزی ، غارت اموال مردم و جنایت، راه و رسمی نداشتند.
مظلومیت شیعه نیز به خاطر ظلم سیتزی ، مخالفت باغاصبان، جباران و دفاع ازحقانیت علی علیه السلام است.
در حقیقت اساس مظلومیت شیعه، مظلومیت اسلام و قرآن است. اگر قرآن مظلوم واقع نمی شد، تشیع هم دستخوش ظلم و ستم نمی شد. مظلومیت تشیع، زاییده مظلومیت عترت است. همان عترتی که در حدیث متواتر ثقلین که اهل حدیث بر صدور آن،اتفاق نظر دارند، همتای قرآن معرفی شده و بر جدایی ناپذیری آنها از یکدیگر تا قیام قیامت، تأآید شده است.
السید محمود الآلوسی البغدادی/م 1270، در کتاب روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم. حدیث سفینه را این گونه نقل نموده:
«أنه علیه الصلوة والسلام قال:مثل أهل بیتی کسفینة نوح من رکبها نجا ، ومن تخلف عنها هلک»
روح المعانی ذیل آیه 22/ الشری طبع چهارم، دار احیاء التراث العربی-1405-13/32.
متآسفانه در چاپ های بعدی این حدیث شریف را حذف کرده اند.
لازم به ذکر است که آلوسی پس از نقل حدیث سفینه حدیث «اصحاب کالنجوم» را نیزنقل می-کند و بعد در شرح ای دو حدیث تصریح می-کند: مسافری که برکشتی سوار میشود احتیاج به دو امر دارد: کشتی و ستارگان. ولی دستهای جنایتکار و خائن تنها حدیث پیامبر صلی الله علیه واله «حدیث سفینه» را از متن حذف کردهاند و حدیث مجعول «اصحابی کالنجوم» را باقی گذاشته اند.
بنابراین سطرهای بعدی شاهدی براین حذف میباشد.بخاری در صحیح خود( وقتی این جریان نقل میکند: که معاویه فر زندش یزید را به عنوان خلیفه انتخاب نمود، واین خبر به وسیله مروان بن حکم که حاکم حجاز بود اعلام می شود و عبد الرحمن بن ابی بکر به این انتخاب اعتراض میکند)، این اعتراض را حذف کرده است. وفقط می گوید: «فقال له عبدالرحمن شیئا»
مسلم بن حجاج /م261، در کتاب صحیح مسلم، یعقوب بن اسحاق الاسفائنی / م 316، در مسند أبی عوانه، بیهقی / م 458، در سنن بیهقی، ابن حجر عسقلانی / 852 و ابن اثیر الجزری/ م 544، در جامع الاصول و بسیار دیگر از علمای اهل سنت. جریان طلب ارث و حقوق حضرت علی علیه السلام و عباس عموی پیامبر را ازمالک بن اوس، روایت نموده، که در ضمن این روایت «عمر» اقرار میکند که نظر و رأی شما دو نفر(علی و عباس) در مورد ابو بکر این چنین بود که: « فَرَأَیْتُمَاهُ کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا» و درباره من(عمر) این گونه قائلید که: « فَرَأَیْتُمَانِی کَاذِبًا آثِمًا غَادِرًا خَائِنًا».
امّا این اعتراف «عمر» به نظر بخاری خوشایند نبوده، ولذا این جملات را حذف نموده است.
جمعی از محدثین وفقهاء ومفسرین، این حدبث را«الْمَهْدِیُّ من عِتْرَتِی من وَلَدِ فَاطِمَةَ» از کتاب صحیح مسلم نقل کرده اند:
