بخاری در صحیح خود( وقتی این جریان نقل می­کند: که معاویه فر زندش یزید را به عنوان خلیفه انتخاب نمود، واین خبر به وسیله مروان بن حکم که حاکم حجاز بود اعلام می­ شود و عبد الرحمن بن ابی بکر به این انتخاب اعتراض می­کند)، این اعتراض را حذف کرده است. وفقط می گوید: «فقال له عبدالرحمن شیئا»

« الجامع الصحیح المختصر، ج 4، ص 1827، ح 4550. اسم المؤلف:  محمد بن إسماعیل أبو عبدالله البخاری الجعفی ، دار النشر : دار ابن کثیر , الیمامة - بیروت - 1407 - 1987 ، الطبعة : الثالثة ، تحقیق : د. مصطفى دیب البغا»

اصل جریان از این قرار است:

زمان که معاویه فرزندش یزید را به عنوان جانشین خود انتخاب نمود وبا اوبیعت کرد. مروان بن حکم از جانب معاویه بر مردم حجاز امیر بود خطبه ­ای خواند واین خبر را اعلام کرد وگفت: این انتخاب نیکو همانند نظریه ابوبکر و عمر است که برای خود جانشینی انتخاب کردند.

در اینجا بود که عبد الرحمن بن ابی بکر اعتراض کرد وگفت:« اهرقلیة ؟ ان أبا بکر والله ما جعلها فی أحد من ولده ، ولا أحد من اهل بیته ، ولا جعلها معاویة فی ولده الا رحمة وکرامة لولده»

یعنی این روش پادشاهان وقیصرها می­ باشد و ابوبکر و عمر این­ گونه عمل نکردند، مروان فرمان داد اورا باز داشت کنند امّا اوفرار کرد وبه خانه عایشه پنادهنده شد. ومروان می گفت: عبدالرحمن کسی است که که آیه 17 سوره الاحقاف«والذی قال لوالدیه افّ لکما اتعدانی» در مورد او نازل شده( منظورش این بود چون عبدالرحمن با این انتخاب معاویه، مخالفت کرده در واقع با پدرش ابوبکر مخالفت کرده وخداوند اورا سرزنش نموده) عایشه از پشت پرده گفت: از قرآن درباره خاندان ابی بکر چیزی نازل نشده. جز اینکه خداوند تبرئه مرا نازل کرد.

1.     تفسیر القرآن ، ج 10، ص 3295. اسم المؤلف:  عبد الرحمن بن محمد بن إدریس الرازی ، دار النشر : المکتبة العصریة - صیدا ، تحقیق : أسعد محمد الطیب.

2.     تفسیر القرآن العظیم ، ج 2، ص 160. اسم المؤلف:  إسماعیل بن عمر بن کثیر الدمشقی أبو الفداء ، دار النشر : دار الفکر - بیروت – 1401.

3.     فتح الباری شرح صحیح البخاری ،ج 8، ص 577. اسم المؤلف:  أحمد بن علی بن حجر أبو الفضل العسقلانی الشافعی ، دار النشر : دار المعرفة - بیروت ، تحقیق : محب الدین الخطیب.

4.     اریخ الخلفاء ،ج 1، ص 203. اسم المؤلف:  عبد الرحمن بن أبی بکر السیوطی ، دار النشر : مطبعة السعادة - مصر - 1371هـ - 1952م ، الطبعة : الأولى ، تحقیق : محمد محی الدین عبد الحمید.