1. بامردم خوش رفتاربود.

2. هرگز در گفتار خود به کسى بى ‏احترامى نمى‏ کرد.

3. سخن هیچ کس را قطع نمى‏ نمود.

4. هیچ گاه دست رد بر سینه کسى که مى‏ توانست حاجتش را روا کند، نمى‏ زد.

5. در حضور کسى که در برابرش نشسته بود، پاى خود را دراز نمی کرد.

6. نسبت به غلامان و کنیزان با خشونت رفتار نمى‏ کرد.

7. قهقهه نمی ‏زد، همواره  تبسّم می کرد.

8. بر سر یک سفره با برده گان، در بان و نگهبان غذا می خورد.

9. بسیار روزه مى‏ گرفت و هرماه اوّل، پانزدهم، آخر ماه روزه مى‏ گرفت.

10. شبها کم مى‏ خوابید و بیشتر عبادت مى‏ کرد.

11. صدقه مى‏ داد و اغلب در نهان بخشش مى ‏فرمود .

12. بردبار و بخشنده بود.

13. همواره قبل از غذا خوردن از آن غذا را براى نیازمندان  می­فرستاد.

(بحار الانوار، ج 49، ص 91).