1- دوست هر کس عقل اوست و نادانی اش دشمن اوست.

2- اظهار دوستی با مردم نضف عقل است.


3- هرکس از نعمتی برخوردار است بر او واجب است که در زندگی افراد خانواده خود گشایش فراهم کند.

4- از حضرت امام رضا (ع) درباره توکل پرسیدند، فرمودند: توکل این است که جز خدا از دیگر کسی نترسی.

5- کمک تو به نا توان بهتر از صدقه دادن است.

6- سزاوار است مردم در مورد افراد عائله خود تسهیلات لازم را فراهم نمایند و رفتار آنان طوری نباشد که اعضای خانواده آرزومند مرگ سرپرست خود باشند.

7- بکوشید اوقات شبانه روزتان به چهار بخش تقسیم شود: قسمتی مخصوص عبادت و راز و نیاز با پروردگار،ساعتی برای تامین امور زندگی،بخشی خاص معاشرت با دوستان مورد اعتماد که عیب هایتان را به شما بازگو نمایند و در دوستی خالص باشند.ساعتی را هم به استراحت و بهره مندی از تفریحات سالم و لذت های مشروع بگذرانید؛ چه استفاده مطلوب از این قسمت شما را بر انجام دادن آن سه بخش دیگر توانایی خواهد بخشید

8- در برآوردن نیازمندیهای افراد با ایمان و شادمان ساختن و دفع و رفع ناگواریهایشان نهایت کوشش را بکار برید و بدانید که هیچ عملی نزد پروردگار متعال، بعد از انجام دادن فرائض و واجبات، بهتر از شادمان کردن افراد مومن نیست

9- خیر و خوبی را نسبت به هر اهل و نا اهلی روا دار؛ اگر کسی در خور و شایسته آن خوبی بود که بود، اگر نبود تو خود لایق و سزاوار آنی

10- هیچ پرهیزگاری مفیدتر از دوری کردن از محرمات (چیز های حرام) و خود داری از آزار رساندن به افراد مومن نیست.