در حقیقت اساس مظلومیت شیعه، مظلومیت اسلام و قرآن است. اگر قرآن مظلوم واقع نمی شد، تشیع هم دستخوش ظلم و ستم نمی شد. مظلومیت تشیع، زاییده مظلومیت عترت است. همان عترتی که در حدیث متواتر ثقلین که اهل حدیث بر صدور آن،اتفاق نظر دارند، همتای قرآن معرفی شده و بر جدایی ناپذیری آنها از یکدیگر تا قیام قیامت، تأآید شده است.
جمعی از محدثین وفقهاء ومفسرین، این حدبث را«الْمَهْدِیُّ من عِتْرَتِی من وَلَدِ فَاطِمَةَ» از کتاب صحیح مسلم نقل کرده اند: