عبد العظیم ربیعی، فضائل فاطمه (س) را این گونه بیان می کند:
اتریدان تحصى فضائل فاطمه
نفد الحساب و فضلها لم ینفد
آیا تو مى خواهى فضائل فاطمه را بشماره در آورى، شمارش و حساب بپایان مى رسدولى فضل اوپایان نمى یابد.
۱۴
بهمن
مام صادق (ع) فرمودند: فاطمه نزد خدا وند نه اسم دارد، «لِفَاطِمَةَ
ع تِسْعَةُ أَسْمَاءَ عِنْدَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاطِمَةُ وَ الصِّدِّیقَةُ
وَ الْمُبَارَکَةُ وَ الطَّاهِرَةُ وَ الزَّکِیَّةُ وَ الرَّاضِیَةُ وَ
الْمَرْضِیَّةُ وَ الْمُحَدَّثَةُ وَ الزَّهْرَاءُ.» (خصال
ج 2، 414).
فاطمه برترین بانوى اسلام و سیده زنان عالم است، او گوهری تابناک در جهان هستی است، او فرشتهای از ملکوت اعلى است، او فرزند بهترین مخلوق عالم است، او همسر امیرالمؤمنین و مادر سید شهدا است، او واجد کمالات انسانى و نمونه تربیتشده حضرت محمد (ص) است.
او تنها زنى است که از همان آغاز حیات، بر اساس اصول متعالى اسلام و ارزشهای اسلامى رشد و پرورشیافته و به درجهای رسیده است که او را در عالم زنان همتایی و در عالم مردان کفى جز على (ع) نبوده است.۱۱
بهمن
گفتم که روی ماهت از ما چرا نهان است گفتا تو خود حجابی ورنه رخم عیان است
گفتم که از که پرسم جانا نشان کویت گفتا نشان چه پرسی آن کوی بی نشان است۱۰
بهمن
ملاک در کفر و ایمان آن است که اگر کسی علم دارد که فلان مسئله جزء دین است منکر شود کافر است؛ و اگر علم ندارد که فلان مسئله جزء دین است، منکر شود کافر نیست، بلکه گمراه است، فرق نمیکند که آن مسئله از اصول دین باشد یا فروع دین؛ بنابراین اهل سنت از نظر شیعه گمراه است، امّا کافر نیست؛ زیرا امامت را جزء دین نمیداند.
۰۶
بهمن
به مسائل اعتقادی که باورند، اصول گفته میشوند. مسائل که به آن عمل می شودند، مثل حلال، حرام، واجب، مستحب و مکروه. از فروع دیناست.
از نظر اهل سنت مسئاله امامت از اصول دین است. چونکه آنها معتقدند که امامت از سوی خدا تعیین نشده، وبر مردم واجب است که کسی را تعیین کند و این از واجبات است.
امّا ازنظر شیعه مسئله امامت از اصول دین است. شیعیان معتقدند که خداوند امام را تعیین نموده و پیامبر اکرم (ص) این حکم را به مردم معرفی نموده است. به آیات و روایات صحیح استدلال میکنند.
۰۵
بهمن
تردیدی نیست که هیچ دلیلی از قرآن وسنت صحیح رسول
الله صلی الله علیه و آله، برای مشروعیت، خلافت ابوبکر، عمر و عثمان و جود ندارد.
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ کُونُوا مَعَ الصَّادِقِینَ » توبه/ 119.اى کسانىکه ایمان آورده اید! از خدا پروا کنید و با راستگویان باشید.
در روایات شیعه و سنى آمده است که مقصود از «الصَّادِقِینَ»، محمّد صلى الله علیه و آله و آلمحمّد علیهم السلام مىباشند.
جابر بن عبد اللَّه گفت: از پیامبر خدا شنیدم که درباره على ویژگیهایی میفرمود که اگر یکى از آنها در همه مردم باشد، برایشان بسنده است:
«على نسبت به من، چون خودم است. پیروى از او، پیروى از من و نافرمانى از او، نافرمانى از من است».
«هر کس از على جدا شد، از من جدا شد و هر کس از من جدا شد، از خداى جداشده است».
«على با حق است و حق با اوست. از هم جدا نمیشوند تا در حوض بر من وارد شوند».
1. دوست هر کس عقل اوست و دشمن او جهل اوست
2. دعای بنده در نهانی برابر است با هفتاد دعای آشکار