فضیلت بزرگ دیگر علی این است که به عنوان معیار و میزان، شناخت مؤمن از منافق قرار می‌گیرد.
اگر می‌خواهی مؤمن را بشناسی معیار علی است، اگر می‌خواهی منافق را بشناسی باز معیار علی است. زیرا رسول خدا (ص) فرمودند: «حُبُ عَلِیٍ إِیمَانٌ وَ بُغْضُهُ نِفَاقٌ وَ اللَّهِ لَا یُحِبُّهُ إِلَّا مُؤْمِنٌ وَ لَا یُبْغِضُهُ إِلَّا مُنَافِق» ( 1 )؛ دوست داشتن على علامت ایمان و کینه او علامت نفاق است جز مؤمن على را دوست ندارد و جز منافق با او به دشمنى نمی‌کند. در سخن دیگر فرمود: «حُبُ عَلِیٍ إِیمَانٌ وَ بُغْضُهُ نِفَاقٌ». ( 2 )
ونیز پیامبر اسلام (ص) فرمود: «لَا یُحِبُ عَلِیّاً مُنَافِقٌ وَ لَا یُبْغِضُهُ مُؤْمِن» ( 3)؛ حضرت علی (ع) را منافق دوست و مؤمن دشمن نمی‌دارد.
1. ابن بابویه، محمد بن على، الأمالی (للصدوق)، ص 441. – تهران: کتابچی. چاپ: ششم، 1376 ش.
2. الباقلانی، محمد بن الطیب. تمهید الأوائل فی تلخیص الدلائل، ج 1، ص 544. تحقیق : عماد الدین أحمد حیدر. لبنان: مؤسسة الکتب الثقافیة. چاپ اول، 1407 ه.
3. ابن بطریق، یحیى بن حسن. عمدة عیون صحاح الأخبار فی مناقب إمام الأبرار، ص 218. قم: موسسه النشر الاسلامی. چاپ: اول، 1407 ق.
