خداوند چه کسانی را دوست دارد؟

خداوند متعال در قرآن، گروهى از انسان‌ها را به خاطر اعمال  شان مورد ستایش قرارداده است.


خداوند چه کسانی را دوست دارد؟

خداوند متعال در قرآن، گروهى از انسان‌ها را به خاطر اعمال  شان مورد ستایش قرارداده است.

1. نیکو کاران:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنین‏. البقره/195؛ مائده/13

وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنین‏. آل عمران/134 و 148؛ مائده/93.

خدا نیکوکاران را دوست میدارد.

احسان معمولا به معنى نیکو کارى تفسیر مى‏شود، ولى گاه معنى وسیعترى براى آن ذکر شده، و آن هر گونه عمل صالح، بلکه انگیزه‏هاى عمل صالح است چنان که در حدیثى از پیامبر اکرم ص مى‏خوانیم که در تفسیر احسان فرمود.([1])

« سئل جبرئیل (ع) عن الاحتساب فقال: أن‏ تعبد اللَّه‏ کأنّک‏ تراه‏ فإن لم تکن تراه فإنّه یراک ‏» ([2]).

از جبرئیل در باره احسان پرسیدند، گفت: احسان آن است که خدا را آن چنان پرستش کنى که گویى او را مى‏بینى و اگر تو او را نمى‏بینى او تو را مى‏بیند.

2. توبه‏کنندگان:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ. البقره/222.

خدا توبه‏کنندگان را دوست دارد. (توابین) صیغه مبالغه و به معناى کسى است که بسیار توبه مى‏کند.

3. پاکیزگان:

وَاللَّهُ یُحِبُّ الْمُطَّهِّرین‏. التوبه/108.

وَیُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ. البقره/222.

خدا پاکیزگان را دوست دارد.

ظاهر اطلاق آیه گواهى مى‏دهد طهارت در اینجا معنى وسیعى دارد که هر گونه پاکسازى روحانى از آثار شرک و گناه، و جسمانى از آثار آلودگى به کثافات را شامل مى‏شود.

4. پرهیزگاران:

فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقین‏. آل عمران/76.

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقین‏. التوبه/4 و 7.

خدا پرهیزگاران را دوست دارد.(این جمله عام است تمام اهل تقوى را شامل است‏.)

5. صابران:

وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرینَ. آل عمران/146.

خدا صابران را دوست مى‏دارد.

6. توکل کنندگان:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلین‏. آل عمران/159.

خدا توکل کنندگان را دوست دارد. (توکل باید حتما بعد از مشورت تدبر ، تعقل و استفاده از همه امکاناتى که انسان در اختیار دارد قرار گیرد.

7. عدالت پیشگان:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطین‏. مائده/42؛ الحجرات/9؛ الممتحنة/8.

خدا عدالت پیشگان را دوست دارد.

8. جهاد گران:

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذینَ یُقاتِلُونَ فی‏ سَبیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ. الصف/4.

خداوند کسانى را دوست مى‏دارد که در راه او پیکار مى‏کنند همچون بنائى آهنین و سدى فولادین.‏



[1] . تفسیر نمونه ، ج 2، ص 40.

[2] . ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسى، مجموعة ورّام ، ج 1، ص 235.1 قم، چاپ: اول، 1410 ق.