این پژوهش مصادیق و آثار اسراف را بر اساس آیات و روایات بررسی می‌کند که از دیر زمانی جوامع بشری به بیماری خطر ناک اسراف و تبذیر گرفتار شده‌اند؛ و درمان این بیماری، نیاز به آشنا نمودن جامعه بشری به مکتب اسلام ناب محمدی (ص) (که بر اساس عقل، آیات، سیره پیامبر اسلام صلی الله علیه و آ له و ائمه معصومین علیهم السلام استوار است) دارد.
نتایج که از این تحقیق حاصل گردیده، از این قرار است: اسراف به معنای، تجاوز از حد و زیاده‌روی و... آمده است. تبذیر به معنای اتلاف مال و زیاده‌روی در انفاق است. تفاوت میان اسراف تبذیر، در اسراف زیاده‌روی بدون تضییع مال است، در تبذیر زیاده‌روی همراه با تضییع مال است. اسراف در قرآن، به زیاده‌روی در معصیت، در انفاق، در خوردن و کار، آمده است. اسراف در روایات، به هر نوع زیاده‌روی و ضرر مالی و جانی گفته می‌شود. اسراف بر دو قسم مالی و غیر مالی تقسیم می‌شود. اوصاف اسراف کاران: اسراف کاران، در تشخص ناتوانند، اهل فسادند، منافقند، معصیت کارند، شیطان صفتند، تکذیب کننده انبیا اند و به باطل فخر می‌کنند. آثار مادی اسراف عبارتند از: زیان‌های جسمی، فقر، کاهش برکت، هلاکت و غفلت قلب. آثار معنوی اسراف عبارتند از: خشم خدا، محرومیت از هدایت، ضلالت و گمراهی، حقارت در نزد خدا و سلب اجابت دعا. عوامل اسراف گرای عبارتند از: جهل، تفاخر، فساد اخلاقی. درمان اسراف گرای عبارتند از: آموزش دانش دینی در جامعه، تقویت ایمان مردم به خدا و آموزش اخلاق اسلامی در جامعه.
