چکیده
تردیدی نیست که علم و دانش از فضائل انسانی است، به همین جهت است که خداوند متعال می‌فرماید:
«قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لایَعْلَمُون» آیا آنان که می‌دانند و آنان که نمی‌دانند، با یکدیگر برابرند. مسلماً برابر نیست. «وَمَنْ یُؤْتَ الْحِکْمَةَ فَقَدْ أُوتِیَ خَیْرًا کَثِیرًا» به هر کس حکمت و دانش داده‌شده، خیر فراوان عطاشده است. چنانکه پیامبر اکرم (ص) در فضلت عالم فرمود: «وَ فَضْلُ الْعَالِمِ عَلَى الْعَابِدِ کَفَضْلِ الْقَمَرِ عَلَى سَائِرِ النُّجُومِ لَیْلَةَ الْبَدْر» برترى عالم بر عابد، همچون برترى ماه بر دیگر ستارگان است در شب چهاردهم ماه.
با توجه به ارزش علم و عالم این سؤال مطرح است که داناترین و عالم‌ترین انسان کیست؟
برای پاسخ به این سؤال، بر آن شدم که مقاله تحت عنوان «داناترین انسان» تدوین شود.
در این پژوهش داناترین انسان از چهار منظر (از منظر پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله وسلم، امام علی علیه‌السلام، صحابه بزرگوار و اندیشمندان اسلامی) موردبررسی قرارگرفته است.
