باید همه متذکر این معنا باشند که این پیروزى انقلاب ما پیروزى بود که به برکت اسلام و گرایش به اسلام و با فریاد الله اکبر این پیروزى به دست آمد.



کسى گمان نکند که اشخاصى یا گروه هائى پیروزى را براى ما تحصیل کردند. خیر، این خداى متعال بود که وقتى دید مردم در راه او قیام کرده اند، با آنها همراهى کرد. شما غافل نباشید از این انصرافى که دشمن هاى ما پیدا کردند راجع به مواجهه جدى . این چه بود؟ اگر اینهاخواستند که با طیاره هایشان ، با توپ هایشان ، با تانک هایشان بریزند در خیابان ها و تهران را بمباران کنند، شما راه دفاعى نداشتید. کى منصرف کرد اینها را و کى خوف در دل آنها انداخت که نتوانستند بکنند؟ شما که قوه اى نداشتید، ما که قدرتى نداشتیم . آن که در دل آنها خوف ایجاد کرد و پیروزى ما پیروزى به رعب شد آن خداى تبارک و تعالى بود. وقتى ملتى توجه به خدا پیدا کردند و دیدند که راه ، راهى است که باید به طور شایسته اقدام در آن بکنند و سرتاسر کشور، همه جا صداى الله اکبر بلند شد، خداى تبارک و تعالى با آنها همراهى کرد و دشمن هائى که نه فقط قدرت هاى داخلى بود قدرت هاى خارجى هم به هم شکست و همه انصراف پیدا کردند از اینکه مقابله کنند و در دل همه رعب پیدا شد. این کارى بود خدائى و از دست هیچ بشرى این کار قابل انجام نبود پس ‍ پیروزى ما پیروزى است که به برکت اسلام و به برکت گرایش به قرآن پیدا شد.

(صحیفه نور، ج 23، ص 11.)